Zug & Zurich
Door: Dirk van den Heuvel
Blijf op de hoogte en volg Dirk
11 December 2011 | Zwitserland, Zug
Gutenmorgen meine Freunden,
Vrijdagmiddag vertrok ik vanaf Schiphol met Swiss Air richting Zürich. Anderhalf uur slapen in het vliegtuig later, land het vliegtuig ten noorden van de Alpen. Een weekend plezier met m’n beste maatje van m’n exchange semester in Hatfield, I’m ready!
M’n Duits 2 klas van de middelbare school blijkt z’n vruchten af te werpen, want een treinkaartje bestellen in het Duits lukt me met gemak. Duits is één van de vier officiële talen van Zwitserland, samen met Frans, Italiaans en Reto-Romaans, wat nauwelijks meer gesproken wordt. Maar net als in Nederland kom je ook een heel eind met Engels. Internationaal georiënteerd land, zeker!
Dit Duits blijkt een belachelijke taal te zijn. Het lijkt op een mix van Deens/Zweeds met Duits en een vleugje Nederlands (de harde G klank). In de trein hoor je mensen praten, maar het klinkt nergens naar. Een meisje heeft me een voorbeeld geleerd. Keuken = Küche (Duits), maar wordt uitgesproken als Choechie (Zwitsers Duits). Rare jongens, die Zwitsers..
Milosz woont in Zug, wat 30 kilometer van Zürich ligt. Het is een dorp met 20.000 inwoners en in de verte kan je de Alpen zien: Nice! Hier is hij samen met zijn ouders en broertje 5 jaar geleden naar toe verhuisd, omdat het werk van zijn vader hierheen verhuisde. In principe wonen hier alleen maar mensen die hier zijn gaan werken volgens Milosz, want er is niet veel te doen. Wel is het uitzicht mooi: het reliëf van het land is goed zichtbaar, en in de verte zien we wat besneeuwde bergtoppen.
Een pannenkoek later bezoeken we de PickwickBar, één van de weinige kroegen in Zug. Hier ontmoeten we Nattie en Tamara, twee vriendinnen van Milosz. Een paar drankjes later begint het karaokezingen, en druppelen er nog meer bekenden van Milosz binnen. Wat volgt is een superleuke avond, waar we met z’n allen Hey Baby (DJ Otzi) zingen. Ikzelf doe ook nog een duit in het zakje, met “I want it that way” van the Backstreet Boys. Ladies love it :) !
Zaterdag ontbijten we royaal en pakken we de auto naar Zürich. Hierbij passeren we tunnels van 4 kilometer (op de één of andere manier voel ik me daarin niet helemaal op mijn gemak) en is weer duidelijk te merken dat het land omgeven door bergen is. Aangekomen in Zürich blijkt het een enorm drukke zaterdag, dus een parkeerplaats vinden is berelastig. We rijden bijna een uur rond voordat we een plekje in een Garage vinden. Hier merk ik wederom dat Zwitserland een erg duur land is: 4.50 Frank (4 euro) per uur voor parkeren. De drankjes gister waren ook niet voor de poes (9 frank voor een Pint), wat voor mij als zuinige gast toch even slikken is..
In Zürich lopen we naar de Universiteit, die wat hoger ligt. Vanaf hier is er een mooi uitzicht op de stad, en blijkt dat het echt een kleine stad is. Toch is het met zijn 400.000 inwoners de grootste stad van Zwitserland. Wel is het een oude stad, wat je merkt aan de inrichting van het centrum. Kleine weggetjes, steegjes en binnenplaatsjes. Milosz vertelt dat Zürich vroeger een centrale handelsplaats was, voor mensen die vanuit het Noorden kwamen. Oftewel, Duitsers met Italianen en Fransen.
Hierna lopen we langs één van de de duurste winkelstraat van Europa, met alle ‘bekende’ namen: Louis Vuitton, Swarovski en andere Posh merken. In Zwitserland is weinig armoede, en de drukte in deze straat is er nog een bewijs van. In het station (Hauptbahnhof) is er een Kerstmarkt die we bezoeken, maar op een Erotisch kraampje na is er weinig leuks te vinden. We besluiten een Pizza te eten en om een uur of 7 gaan we weer op huis aan. Voor een tourist is Zürich op zich een leuke stad, maar absoluut geen must-have-seen. Het heeft namelijk niet zo heel veel te bieden. Wel zijn mensen vriendelijk, heeft het leuke straatjes en is het weer een nieuw land (voor mij), met andere architectuur, inrichting en gebruiken.
Wat me nu al het meeste bevalt aan de trip, is dat het met Milosz zo ontzettend vertrouwd is. Een jaar geleden spraken we elkaar elke dag en waren we goede vrienden, en het lijkt alsof het veel korter geleden is dat we elkaar zagen. Hij gaat uitstekend om met z’n gezondheidsprobleem, wat fijn is om te weten. Niet treuren, maar gewoon doorgaan en er niet teveel bij stilstaan. He’s one hell of strong guy!
Wiedersehen!
Dirk
Vrijdagmiddag vertrok ik vanaf Schiphol met Swiss Air richting Zürich. Anderhalf uur slapen in het vliegtuig later, land het vliegtuig ten noorden van de Alpen. Een weekend plezier met m’n beste maatje van m’n exchange semester in Hatfield, I’m ready!
M’n Duits 2 klas van de middelbare school blijkt z’n vruchten af te werpen, want een treinkaartje bestellen in het Duits lukt me met gemak. Duits is één van de vier officiële talen van Zwitserland, samen met Frans, Italiaans en Reto-Romaans, wat nauwelijks meer gesproken wordt. Maar net als in Nederland kom je ook een heel eind met Engels. Internationaal georiënteerd land, zeker!
Dit Duits blijkt een belachelijke taal te zijn. Het lijkt op een mix van Deens/Zweeds met Duits en een vleugje Nederlands (de harde G klank). In de trein hoor je mensen praten, maar het klinkt nergens naar. Een meisje heeft me een voorbeeld geleerd. Keuken = Küche (Duits), maar wordt uitgesproken als Choechie (Zwitsers Duits). Rare jongens, die Zwitsers..
Milosz woont in Zug, wat 30 kilometer van Zürich ligt. Het is een dorp met 20.000 inwoners en in de verte kan je de Alpen zien: Nice! Hier is hij samen met zijn ouders en broertje 5 jaar geleden naar toe verhuisd, omdat het werk van zijn vader hierheen verhuisde. In principe wonen hier alleen maar mensen die hier zijn gaan werken volgens Milosz, want er is niet veel te doen. Wel is het uitzicht mooi: het reliëf van het land is goed zichtbaar, en in de verte zien we wat besneeuwde bergtoppen.
Een pannenkoek later bezoeken we de PickwickBar, één van de weinige kroegen in Zug. Hier ontmoeten we Nattie en Tamara, twee vriendinnen van Milosz. Een paar drankjes later begint het karaokezingen, en druppelen er nog meer bekenden van Milosz binnen. Wat volgt is een superleuke avond, waar we met z’n allen Hey Baby (DJ Otzi) zingen. Ikzelf doe ook nog een duit in het zakje, met “I want it that way” van the Backstreet Boys. Ladies love it :) !
Zaterdag ontbijten we royaal en pakken we de auto naar Zürich. Hierbij passeren we tunnels van 4 kilometer (op de één of andere manier voel ik me daarin niet helemaal op mijn gemak) en is weer duidelijk te merken dat het land omgeven door bergen is. Aangekomen in Zürich blijkt het een enorm drukke zaterdag, dus een parkeerplaats vinden is berelastig. We rijden bijna een uur rond voordat we een plekje in een Garage vinden. Hier merk ik wederom dat Zwitserland een erg duur land is: 4.50 Frank (4 euro) per uur voor parkeren. De drankjes gister waren ook niet voor de poes (9 frank voor een Pint), wat voor mij als zuinige gast toch even slikken is..
In Zürich lopen we naar de Universiteit, die wat hoger ligt. Vanaf hier is er een mooi uitzicht op de stad, en blijkt dat het echt een kleine stad is. Toch is het met zijn 400.000 inwoners de grootste stad van Zwitserland. Wel is het een oude stad, wat je merkt aan de inrichting van het centrum. Kleine weggetjes, steegjes en binnenplaatsjes. Milosz vertelt dat Zürich vroeger een centrale handelsplaats was, voor mensen die vanuit het Noorden kwamen. Oftewel, Duitsers met Italianen en Fransen.
Hierna lopen we langs één van de de duurste winkelstraat van Europa, met alle ‘bekende’ namen: Louis Vuitton, Swarovski en andere Posh merken. In Zwitserland is weinig armoede, en de drukte in deze straat is er nog een bewijs van. In het station (Hauptbahnhof) is er een Kerstmarkt die we bezoeken, maar op een Erotisch kraampje na is er weinig leuks te vinden. We besluiten een Pizza te eten en om een uur of 7 gaan we weer op huis aan. Voor een tourist is Zürich op zich een leuke stad, maar absoluut geen must-have-seen. Het heeft namelijk niet zo heel veel te bieden. Wel zijn mensen vriendelijk, heeft het leuke straatjes en is het weer een nieuw land (voor mij), met andere architectuur, inrichting en gebruiken.
Wat me nu al het meeste bevalt aan de trip, is dat het met Milosz zo ontzettend vertrouwd is. Een jaar geleden spraken we elkaar elke dag en waren we goede vrienden, en het lijkt alsof het veel korter geleden is dat we elkaar zagen. Hij gaat uitstekend om met z’n gezondheidsprobleem, wat fijn is om te weten. Niet treuren, maar gewoon doorgaan en er niet teveel bij stilstaan. He’s one hell of strong guy!
Wiedersehen!
Dirk
-
11 December 2011 - 12:06
Milou:
Wat leuk dat je een blog geschreven hebt, klinkt als een erg leuk weekend! Vermaak je nog de laatste twee dagen.
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
