English dreams

Lieve mensen!

Toen ik m’n vorige blog teruglas, schrok ik van de spelfouten en kromme zinnen. Bij deze beloof ik dat niet meer te doen. Universiteitsniveau moet erin blijven..

De afgelopen week heb ik voor het eerst al m’n classes gehad. Misschien is het voorbarig, maar ik denk dat ik uitstekend gekozen heb. Het zijn namelijk allemaal kleine werkgroepen, met uiteenlopende onderwerpen. Zo is geen enkele schooldag hetzelfde en blijft alles interessant. Wel ga ik nu al (!!) stoppen met de Engelse les. Het wordt vanaf deze week gegeven door studenten die Engels studeren, en dat is te merken: dramatisch niveau, kunnen geen orde houden en stralen één en al onzekerheid uit. In de 2 uur dat ik daar zat heb ik niks geleerd, en in het vak English Language Teaching wat ik ga volgen, komen de dingen voor die ik wil leren.

Voor het acteren van de brief waarover ik de vorige heb verteld, kreeg ik een compliment van de klas en de docent. Zonder kennis te hebben van wat er in de brief stond, konden ze de situatie raden, wat ik toch netjes vind. Wel merk ik dat de rest van de klas al een achtergrond in drama/improvisatie/musical/acteren heeft, iets waar ik me nooit echt mee heb beziggehouden. Ook daarom ben ik die avond met Beck, Crystal en Matt naar de improvisatie-avond gegaan. Hier hebben we allerlei spelletjes gedaan (net zoiets als de lama’s) en het was echt superleuk! Dinsdag weer, om vervolgens met de groep daarna naar de Elehouse (Universiteitscafe) te gaan. Misschien een blijvertje, wie weet. Dit is weer een typisch voorbeeld van iets wat ik in Nederland niet zo snel zou doen, maar onder het mom van 'grenzen verleggen' en 'nieuwe uitdagingen aangaan' probeer ik dingen uit, en het bevalt prima! Zwemmen was de eerste, nu het acteren & improviseren.

Deze zaterdag stond een bezoek aan de stad Oxford op het programma. In deze stad bevindt zich de derde oudste Universiteit van Europa, na Parijs en Bologna, en dit is eigenlijk ook het enige wat de stad te bieden heeft. Maar de oude gebouwen zijn behoorlijk indrukwekkend! Er hangt een traditionele sfeer en alle studenten droegen hun uniform (dit kan ook komen omdat ze vandaag verwelkomt werden). Studeren hier is duur, en je wordt niet zomaar aangenomen. Van de 5 mensen die op gesprek mogen komen, wordt er maar één gekozen. Daarnaast is een studieperiode niet lang: 3 keer 8 weken, dus nog niet eens een half jaar. Wel wordt de lat hoog gelegd: als je met een 3 kan slagen, wordt van je verwacht dat je minstens een 1.2 of een 1 (het hoogste) haalt. Ook zijn we in de Dining Hall van de Harry Potter films geweest, maar ik vond er niet zoveel aan. Wel een grote zaal met mooie oude schilderijen aan de muur en een hoog plafond, wat indrukwekkend was.

Ten slotte heb ik foto’s van mijn kamer op deze site gezet. Een klein hokje waar ik niet heel vaak te vinden ben, maar prima om te wonen voor een half jaar. Daarom heb ik ook nauwelijks versieringen, omdat ik hier zo kort zal blijven.

Als uitsmijter nog even mijn meest belachelijke vertalingen in het engels:
- You’re like the fifth wheel on the car
- That goes the first ear in, the second one out
- I said that to get you on the closet
- I’ve got nothing in house
- We got the hot breath of Germany in our neck (over waarom het in Nederland warmer is dan in Engeland)

See ya!

PS: De titel verwijst naar letterlijke dromen: Ik droom in het Engels ondertussen!
PS2: Grote hit hier is Taio Cruz - Dynamite. Verwacht dat dit nummer in NL ook gaat doorbreken!