Dublin: New Years Eve & Guiness

Hey Ciao!

Vrijdag 31 december stond het vliegtuig gepland om 07.00 AM. Mocht je ooit een vlucht boeken, doe het niet om deze tijd: Het breekt je nacht op. Helemaal als blijkt dat Glasgow Prestwick 45 minuten rijden is van ons hostel. Dus gaat om 3.15 de wekker. Na een snel ontbijtje wachten we op de taxi bij de receptie, waar we niet de enigen zijn: Een groep van 3 Duitse jongens is vandaag/vannacht het hostel uitgezet, hun 2e dag van de 5. Ze zijn dronken en doen uitgebreid hun beklag op een boze en bijna agressieve manier. De jongen die er redelijk kneuzerig uitziet achter de balie, blijkt uit het juiste hout gesneden: “I don’t give a shit. You break the hostel rules, you smoke inside and damage (iets, weet niet wat).” Ze moeten vertrekken maar doen dit niet. Ze eisen zelfs dat de jongen de politie belt. Dat doet hij in alle rust, terwijl wij ons afzijdig houden. Hij biedt ons nog z’n excuses aan, is supervriendelijk tegen ons, tot ergernis van de jongens. Geen idee hoe het met hen is afgelopen, maar het is logisch dat de politie de kant van het hostel kiest. Je zou maar op 31 december een hostel uit worden gezet in een vreemde stad. Succes..!

In de taxi begin ik een gesprek met de Pakistaanse chauffeur, die ontzettend veel te vertellen heeft. Zo zegt hij dat Schotten een hekel hebben aan Engelsen en dat Glasgow een moderne en enorm gewelddadige stad is. We hadden gehoord over een Glasgow Kiss, wat een kopstoot is, maar niks ervaren of gezien. Ook zijn Schotten arm volgens hem, maar het land is beautiful. Verder heeft Pakistan Nederland verslagen in de Olympische Spelen van 1988 en heeft Elvis een voet gezet op het vliegveld waar we nu heen gaan (alleen om over te stappen). Mooie verhalen. Ook mooi dat er een Elvis bar op het vliegveld is, terwijl het eigenlijk niet heel veel voorstelt.

In het hostel in Dublin aangekomen om 11 uur duiken we gelijk het bed in, om wat slaap in te halen en op te laden voor New Years Eve. Om 4 uur staan we op en besluiten mee te gaan met de Pubcrawl van New Europe Tours. Kost veel geld (40 euro), maar includes free Beers, shots and champagne. Het begint al om 7 uur dus we koken een vlugge pasta in het overigens behoorlijke luxe hostel, and Off We Go! In de eerste bar een paar biertjes gedaan en een Categorie drankspelletje, waar ik helaas verlies op ‘Internationale DJ’s, maar wel win bij ‘Winnaars van de Tour de France’. Een paar pitchers Heineken en Bavaria later, komen we aan bij een pub met een live muzikant. De beste man is behoorlijk dronken maar speelt heel leuk. Toch is het op het eind het leukst: Een man uit het publiek neemt het over, doet eerst een traditional South African song, maar daarna zet ie “The Lion Sleeps Tonight” in. Awww IIIIIIIIIIII Ja Ma Ma Heeee! Mooie afsluiter, op naar de volgende tent, waar we een Jägerbomb voor onze kiezen krijgen. Dan naar O’Neills, waar we met een Guinness en een glas Champagne in de hand met 2 oude (31 en 34) en wanhopige Ierse vrouwen het nieuwe jaar inluiden. Dan naar de eindclub, waar het goed los gaat! Om een uur of 3 of iets gaan we naar huis, dronken maar voldaan.

De liter water die ik ’s nachts dronk heeft niet geholpen helaas: Januari 1st wordt een officiële katerdag, inclusief boven de pot hangen. Goede start van het nieuwe jaar. Zodoende doen we helemaal niks de dag, behalve een pizza halen en een film (Charlie Bartlett) kijken in de lobby van het hostel. Om 12 uur weer het bed in, opladen voor een dag de stad bekijken.

Hopend op een 2e Alan als Tourguide gaan we naar de New Europe walkingtour om 11 uur, na een Hollands ontbijtje. David leidt ons goed rond, maar haalt het helaas niet bij onze Schotse Viking. Mooi dat hij vertelt dat ook Ieren een hekel hebben aan Engelsen. Verder legt hij uit dat de naam Dublin komt van de Ierse woorden Dubh (Say: Duv) Lin, vrij vertaalt ‘Black Pool’. Aan de kust, de haven, was zo ontzettend veel zwarte vieze modder, dat die plek zo werd genoemd. De stad (die daaromheen is gebouwd) is hier naar vernoemd.

Ierland is door de jaren heen heel veel lastiggevallen door andere volkeren. De Britten, Vikingen en Normandiers zijn langs geweest, maar ook de Hollanders hebben geprobeerd Ierland te bezetten. Op een enorm trotse manier vertelt David hoe ze iedereen hebben verjaagd of verslagen. Daarnaast zet hij nog even een misverstand recht: Vikingen hebben nooit helmen gehad met hoorntjes. Dit is een beeld gemaakt door films, maar berust totaal niet op de werkelijkheid. Interesting..

Ik vind dat Dublin niet veel moois te bieden heeft. Weinig mooie gebouwen of geschiedenis. Stefan is het gedeeltelijk met me eens, en legt het mooi uit: “Het heeft niet heel veel moois, maar de gebouwen die wel mooi zijn worden omgeven door gedrochten, wat afdoet aan de schoonheid.” Dit komt deels doordat Ierland z’n eigen cultuur en historische gebouwen heeft verwoest, door het neer te bulldozeren en ‘functionelere’ gebouwen te plaatsen die enorm lelijk zijn. De guide is nog steeds boos op Simon nog iets, de architect die de nieuwe dingen heeft ontworpen. Hij laat ons het woord “Shame” denken (roepen mocht niet, hij had een waarschuwing gehad van de politie toen hij een groep het een keer liet roepen).

Hij leert ons dat The Brew Harp het nationale symbool van Ierland is. Niet van Guinness, die hebben gewoon van Ierland gejat. Er zijn verder verschillende talen. Iedereen spreekt Engels, maar ook wordt er Iers en Gaelisch Iers gesproken. Iers is zelfs verplicht op lagere scholen. Volgens David komt het Iers weer terug, hoor je het meer de laatste jaren. Officiële dingen zoals wetboeken en straatnaambordjes zijn allemaal in 2 talen genoteerd.

Na de tour eten we Irish Beef Stew en dit vult enorm. We zitten aan een ronde tafel met 2 taps in het midden. Die moeten uiteraard gebruikt worden! We leren dat een goede Guinness wordt getapt tot het glas voor 70% vol is. Dan moet je wachten tot het zwart is (ongeveer 1.5 minuut), and then top it up. That’s the reall Guinness! Vooral vanwege deze tap blijven we heel lang zitten in de pub. Later komen er 2 Nederlandse dames binnen die Jelmer betrappen op een zin waar ze het fijne van willen weten: “Ik dank God op mijn blote knieën dat ik geen vrouw ben”. Wat blijkt, Jelmer had Dorrit geheten als hij als meisje was geboren :) . De dames joinen ons en het is enorm gezellig. We zoeken nog een nieuw kroegje op.

Eva blijkt stage te lopen in Dublin en Lise, een vriendin van haar, is op bezoek. Vrienden van hun joinen ons later in een nieuwe kroeg, waar een geweldige live band speelt (Johnny Cash, Jerry Lee Lewis en andere Jaren 50 muziek). Andrew, een Ierse jongen, vertelt ons dat Ieren zoveel drinken, omdat ze er geen maat op hebben. Ze kennen geen grens en weten niet te stoppen. Dit komt ook doordat er zo weinig te doen is in Dublin en Ierland, vindt hij. Dublin is een arm land, maar ook superduur (dat hebben we gemerkt ja..). Om 11 uur keren we huiswaarts, na in totaal weer 8 uur in de Pub te hebben gehangen.

Dat we zoveel in de Pub zitten en niet zoveel in de stad te vinden zijn, komt ook vanwege het feit dat Dublin een beetje tegenvalt. Het voldoet niet aan de verwachtingen. De topattractie van de stad, de Guinness Factory, bewaren we dan ook voor de laatste dag. Na 11 uur slaap lopen we richting het zuidwesten van de stad. Via de Jameson Distillery van Irish Whisky, komen we aan bij de fabriek. De tour omvat een uitleg over de ingrediënten en het brouwproces van bier, en de geschiedenis van Guinness. Het is bovendien het nummer 1 exportproduct van Ierland.

De tour is niet bijzonder, maar het biertje achteraf smaakt wel bijzonder goed. Helemaal als we van de 3 dames die naast ons zitten hun gratis biertje krijgen, want ze vinden het niet lekker. Guinness is ook meer een mannenbier: Niet zoet maar juist bitter. Rosébier is meer vrouwenbier. Ik heb het trouwens leren drinken en waardeer het . De eerste Guinness vond ik maar bah, maar ondertussen is een Guinness op z’n tijd heerlijk. Het enige wat ik wilde weten van het bier vertelt Stefan in de toren van de fabriek (met een schitterend uitzicht over de stad), waar we ruim anderhalf uur zitten. Waarom zit er een balletje in een blik Guinness? Dit komt omdat Guinness altijd schuim hoort te hebben. Door het balletje ontstaat dit. Schuim is namelijk een belangrijk onderdeel van het bier.

Het wordt ondertussen donker en in de stad gaat het licht aan: Dublin by night looks good. Na nog een pizza, nog een film en een gesprek met een kamergenoot over voetbal, gaan we vroeg naar bed, omdat er weer een vlucht van 07:00 AM op ons staat te wachten.

Over de hele trip kan ik concluderen dat het een enorm leuke tijd was, en dat ik geniet van reizen. Met Jelmer en Stefan was het ook supertof, hele relaxte sfeer gehad met maar 1 keer harde ergernissen (Mijn betoog hoe ontzettend stom het wel niet was om vluchten te boeken om 7 uur), die maar kort duurden. Ontzettend veel gelachen en weinig planning, de ideale manier van tijd vullen op reis. Toptijd!!

Back in Hatfield now, gonna finish some assignments and party the last 3 weeks!

Een goed begin is er, hopen dat de rest van het jaar hetzelfde wordt..!