Scottish history, sightseeing and haggis!

Heya,

Het reizen is begonnen! Dinsdag de 28ste begon de dag met een wakkerbelactie van Jelmer: "Ik ben in de war met de tijd, is het nou 5.15 of 6.15? Uur te vroeg wakker gebeld, goede start. Op naar de bus, die maar niet komt. Het blijkt een public holiday te zijn. Gelukkig is de taxi en trein opgeteld bijna even duur, dus komen we op tijd.

Een busreis van 9 uur naar Glasgow staat ons te wachten, met een Schotse chauffeur met een dijk van een accent. Hij benadrukt dat je niet mag roken en drinken en wenst on bij het bereiken van de destination een merry christmas and a happy newyear. Op naar het Hostel!

Daar dumpen we onze spullen en gaan we uit eten. Een berg voedsel later doen we een paar biertjes in een Pub en horen we een groep meisjes praten in zo'n snelheid, dat het lijkt op een knabbel en babbel aflevering van vroeger. Komt ook door het accent, het Schots heeft veel dezelfde tonen. Daarna terug naar het hostel, want het reizen maakt toch moe. Jammer genoeg vinden we niet de hippie waar we op hoopten: Een vant met lang haar en een baard, die wiet rookt, gitaar speelt en z'n eigen kleren maakt. Jammer. Het hostel is bijna leeg, dus ideaal. Alleen doet het wireless internet het niet. The password is "LickMyAss".. als die het niet doet "UpYoursFucker". Helaas geen verbinding. Desondanks is de eerste indruk van Glasgow is prima! Rare taal, aardige mensen en een vriendelijke stad. Voldaan naar bed.

Woensdag staan we vroeg op om het gratis ontbijtje mee te pikken. Een koude douche later checken we op de algemene PC de tips van Dagblad De Pers over Glasgow. Deze blijken allemaal niet uitvoerbaar. Whiskytour is alleen op Donderdag en de walkintour is niet te vinden. Zelf op pad dan maar!

Een uur later trekken we alle 3 dezelfde conclusie: Glasgow is een ontzettend lelijke stad met weinig bezienswaardigheden. De winkelstraat hebben we afgestruind, het stadcenter bekeken en langs de rivier gebanjerd, maar er is niks wat echt onze aandacht pakt.

Wel vinden we in 'The Heritage of Scotland' doedelzakmuziek, rugbyshirts en een echte kilt met de Schotse ruit. Jammer genoeg zijn er geen pashokjes en een kilt voor 50 pond kopen is wat te gortig. De ruit wordt goed uitgebuit, je kan er van alles in kopen, zoals een boxershort en sjaal. Nu nog op zoek naar een echte doedelzak..

Na een koffie in Cafe Nero kopen we pannenkoekenspullen in: goedkope maaltijd! Glasgow is zo saai en lelijk dat Jelmer besluit om te gaan studeren. Stefan en ik gaan in de bibliotheek (eerste mooie gebouw) de tickets alvast printen voor de rest van de reis, waarna we westwaarts lopen. Hier is het Kelvingrove Museum en Art Gallery, een van de bezienswaardigheden van de stad. Terwijl we door een lelijke achterbuurt lopen denken we dat het niks voor zal stellen: Nou nee! Een prachtig gebouw, bijna een kasteel, maar helaas kunnen we maar 5 minuten naar binnen omdat het gaat sluiten. Daarna lopen we naar de Universiteit erachter, wat ook een ontzettend mooie plek is. Maar dit kunnen we niet optimaal bekijken: Het is hier vanaf 4 uur al donker en daarom kunnen we alles niet goed zien.

Pannenkoeken bakken wordt een fiasco: De pannen in het hostel zijn zodanig aangetast dat de aanbaklaag eraf is. Een poging tot bakken is een dappere, maar hij mislukt finaal. Een halve portie Kaiserschmarren is het resultaat, dus het wordt een pizzeria waar we gaan eten. Vervolgens in een ontzettend Schotse pub (Rendierhoofd aan de wand) Liverpool-Wolves gekeken en gaan we wederom voor 12 uur naar bed. Ondertussen heeft het hotel al ruim 7 uur geen water, en zijn alle toiletten volgescheten. Bah!

Daarom is het goed dat we op donderdag naar Edinburgh gaan. 's Ochtends heeft het hostel nog steeds geen water: "It's a nightmare, we're really sorry, but we can't do anything, the whole street is without". Na een ontbijtje pakken we de bus om 10.45 naar Edinburgh, waar we om 12 uur aankomen. Daar valt ons oog op een free walking tour die om 13.00 begint. Off we go! Eerste indruk van Edinburgh is positief: Veel mooiere stad met veel grote, mooie gebouwen waar de historie vanaf druipt.

We gaan met de tour van Alan mee, een Schot van een jaar of 50 met het uiterlijk van een viking, met lang haar en baard. Over de Royal Mile lopen we naar boven richting het Edinburgh Castle, de topattractie van de stad. Op veel plekken vertelt Alan schitterende verhalen over de geschiedenis van Schotland en Edinburgh, wat hij met handen en voeten uitbeeld.

Zo is de relatie met Engeland neutraal. Eigenlijk mogen ze Engelsen niet, maar de relatie heeft ze veel opgeleverd. Toch wil Schotland onafhankelijk zijn. Verder ligt de stad op een soort heuvel, omdat dat vroeger een tactische plaats was in verband met vijanden en veldslagen. Ten slotte is Whiskey the No. 1 export product en de nationale drank.

Ook komen we langs het Heart of Midlothian: de plek waar vroeger de belasting betaald moest worden. Nu is het een hart in de weg, waar mensen nog regelmatig op spugen. Ook laat hij ons een gebouw zien wat vroeger als 'schandplaats' werd gebruikt. Mocht je bijvoorbeeld iets gestolen hebben, dan word je met je oor aan het gebouw gespijkerd voor 24 uur lang. Iedereen kan zien dat je iets hebt gedaan wat niet mag en vernedert je daarom. Je hebt 2 keuzes: Lostrekken met een beschadigd oor voor het leven, waardoor iedereen weet wat je hebt gedaan, of het ondergaan. Barre tijden vroeger!

Rijken woonden vroeger op de 1e verdieping (bovende winkels), omdat er veel branden waren. Zo konden zij het snelste buiten zijn. De armsten woonden op de hoogste verdieping en overleefden het helaas vroeger niet. Alan legde ook de term 'shitfaced' (als je dronken bent, kan je zo genoemd worden) uit: Toen er nog geen riolering was, gooide iedereen z'n uitwerpsel-emmer uit het raam op straat. Dit was zo'n bende dat er een regel kwam: Na 22:30 en voor 07:00 met het gebeuren. Tussen die tijd waren er dronkenlappen die de waarschuwingskreet (iets Frans) te langzaam doorhadden en de volle lading in hun porem kregen. Lekker..!

Verder zien we het cafe waar J.K. Rowling haar eerste 2 delen van Harry Potter schreef: De plek waarvandaan ze dat deed heeft uitzicht op een Private School, een begraafplaats en een kasteel. Toeval? Dacht het niet. Over begraafplaatsen gesproken: Hier hebben Schotten geen angst voor. Het is zelfs de 2nd public place to have sex (na openbare toiletten..).

Alan vertelde nog veel meer verhalen, maar ik zal niet alles vertellen voordat het te langdradig wordt. Het verhaal van 'The stone of destiny' is leuk, maar ik kies ervoor het verhaal van Deacon Brodie te vertellen:

Deacon Brodie leefde in de 18e eeuw en was een alom gerespecteerd en gewaardeerd dichter en zakenman. Hij had echter 2 passies: Vrouwen en gokken. En dat gokken ging niet zo goed.. Hij raakte z'n geld kwijt. Vanwege zijn goede naam en status kwam hij vaak bij zijn klanten thuis voor wie hij zaken regelde, en hij besloot hier misbruik van te maken. Hij wist de beveiliging van de huizen en kopieerde de sleutels die hij leende van de rijke mensen voor wie hij werkte. Een paar maanden later, als hij niet meer verdacht zou worden, ging hij naar binnen en nam het kostbare mee, zonder een spoor van inbraak. Het leek het werk van een geest. Hieromheen creeert hij een groep van 3 mannen, met wie hij deze diefstallen uitvoert. De stad zit met het handen in het haar. Hoe kan dit gebeuren? Iemand moet worden ingeschakeld om de dief te vinden. Deze man is makkelijk aan te wijzen: Wie heeft er een goede status en wordt overal gerespecteerd? Juist: Deacon Brodie wordt ingeschakeld om zichzelf te vinden. Dus kan hj goed doorgaan, maar beseft hij dat het niet te lang meer kan duren. Hij plant nog 1 grote slag, waarbij ze de bank overvallen. Hier gaat het echter mis: 1 van de mannen laat een zak met muntstukken vallen, die over de straat kletteren. Mensen worden wakker en de man wordt opgepakt. De anderen ontvluchten. De opgepakte man bekend schuld en noemt de namen van de andere 2 handlangers. Deacon noemt hij niet, want hij hoopt dat die hem zal helpen door hem niet te noemen. Nou nee: Deacon is gevlucht naar Amsterdam. De mannen noemen zijn naam en hij wordt gezocht. Uiteindelijk doet zijn andere passie hem de das om: De brieven naar een vrouw worden gevonden en het adres wordt gevonden in Amsterdam. Doodstraf is het gevolg. De mythe gaat dat hij aan de galg die hij zelf had ontworpen wordt opgehangen. Wat een leven! Tegenwoordig is dit verhaal bekend als The strange case of doctor Jeckyll and mister Hyde.

Na de tour doen we een whisky in een echt whisky cafe/restaurant. We kiezen alle drie een andere: Knockando, Cardhu en Springbank. En ze smaken goed! Onverwachts genieten we er ontzettend van. Worden we oud?

Postzegels zijn overal uitverkocht in Edinburgh maar ik vind wel een relaxbroek met de Schotse ruit. Een kilt is te duur, en draag je eigenlijk alleen op special occasions.

Uit eten ga ik ervoor: Haggis! Dit donkere goedje wordt gemaakt uit alle overblijfselen van een schaap. Eigenlijk als al het 'luxe vlees' en botten zijn verwijderd, hetgene wat je over houdt. Het smaakt best goed, samen met de aardappelpuree en salade. Zo bijzonder is het niet, een vieze gedachte wel. Later op de avond zijn de Haggis oprispingen ontzettend vies. Uiteindelijk toch niet zo'n goed idee..

We zien nog een processietocht met fakkels en doedelzakspelers, wat een jaarlijks evenement voor charity is, vertelt een local. Dan terug naar huis met de bus, want de volgende ochtend naar Ierland!

Alvast het allerbeste voor het nieuwe jaar namens ons!