Rajasthan, het westen van India: De Woestijn!

Hey Ciao!

Om te beginnen moet ik wat woorden van m'n vorige blog terugnemen. Bij het lezen heb ik het verhaal van Dinsdagavond toch ietwat gedramatiseerd.. In die nacht was het gewoon moeilijk, waardoor het zo voelde. Er is geen woord gelogen over wat gebeurd is, maar geschreven ziet het er wat erger uit. Gelukkig is Milou wonderbaarlijk snel hersteld en hebben we ondertussen de woestijn in de buurt van Pakistan al overwonnen.

Met onze privéchauffeur Wike zijn we woensdagochtend richting het westen getrokken. Via Mandawa en Bikaner belandden we in Jaisalmer, een dorp met een mooi fort, 100 kilometer van Pakistan. Elke dag reden we ongeveer 4.5 uur in de ochtend, om vervolgens de gehele middag en avond in de plaatsjes door te brengen. Als we langs iets tofs kwamen, stopte de chauffeur ook, en bovendien geeft hij tijdens de ritten leuke feitjes over India. Vanaf nu zullen we overigens in elke plaats minstens 2 dagen doorbrengen.

Wat ons ondertussen is opgevallen is het enorme verschil tussen mannen en vrouwen in India, en de manier waarop zij met elkaar omgaan. In het straatbeeld is de verdeling 3 vrouwen op de 20 mannen zo'n beetje. Mannen doen blijkbaar het werk, vrouwen blijven thuis. Zo lijkt het erop dat India een mannencultuur heeft die niet erg geemancipeerd is. Ook is de relatie tussen mannen en vrouwen apart. Elkaar in het openbaar aanraken gebeurt niet, dus Milou en ik lopen ook niet meer hand in hand. Verder moeten vrouwen schouders en benen bedekken, maar een blote buik mag wel. Wat een contrast met Nederland, waar mensen een stuk intiemer in het openbaar zijn.

Omdat we toeristen zijn, worden we ook in kleinere plaatsjes continu aangesproken. Iedereen wil nog steeds wat van ons. Beter gezegd: wil ons geld. Twee jongens van onze leeftijd gaven het advies: 'Trust no one in India.' Hiermee kraken ze eigenijk de mensen van hun eigen land af, en maak je jezelf direct ook minder betrouwbaar. Onvoorstelbaar hoeveel mensen doen om ons vertrouwen te winnen (en vervolgens proberen af te zetten..). Voorbeeld is de commissie die mensen krijgen als ze toeristen ergens heenbrengen. De mensen presenteren hun land als een land vol afzetters, bedriegers en onbetrouwbare snodaards. Zonde, want het land heeft zoveel meer te bieden..

Zo was onze hotelkamer in Mandawa bijvoorbeeld een klein paleisje (en tegelijkertijd het mooiste gebouw van het dorp). Hier zijn we goed uitgerust en hersteld. Vervolgens zijn we op weg naar Bikaner gestopt in Deshnoke, waar een wereldberoemde tempel is. In de Shri Karni Mata Tempel worden ratten namelijk als heilige dieren gezien. Volgens een bepaalde hindoekaste gaat de legende dat kinderen gereincarneerd worden/werden in ratten. Daarom worden deze vereerd. Bij het bezoeken van deze tempel moesten we wederom onze schoenen uitdoen, maar kregen gelukkig wel slofjes. Dit bleek nodig! Honderden ratten krioelden over elkaar rondom en in de tempel. Er ligt overal rattenpoep en we zien ook veel dode ratten liggen. Daar loop je dan tussendoor... Vanuit ons perspectief is het vies en onhygienisch, maar de gelovigen voor ons in de tempel bidden met het hoofd tegen een wand aan en lopen op blote voeten. Bizar tafereel...

Hierna zijn we naar Jaisalmer gegaan, waar we een kamelensafari in de woestijn nabij het plaatsje Khuri hebben gedaan. De kamelen Boubla en Loula brengen ons richting 'de echte woestijn': alleen maar zand. Milou rijdt zonder begeleiding, mijn kameel moet aangespoord worden. Het plan om de zonsondergang te zien wordt helaas verpest door bewolking, maar de kamelenrit was een leuke ervaring. Het zijn suffe, maar betrouwbare beesten! Die nacht slapen we in de woestijn. Gewapend met niets meer dan bedden en dekens brengt een kameel ons naar een verlaten plek. Stilte, op de krekels na. Hopen dat er geen wilde dieren ons komen verrassen, dachten we. Slapen blijkt lastig, door de harde wind die vaak ook zand vervoert. Het wordt ook een kort nachtje door de zon, die al om 6.15 opkwam. Maar het was super om eens mee te maken. In de open lucht slapen, we love it!

Jaisalmer, 'de gele stad', heeft een heel groot fort wat we bekijken op zondag. Dit is een rustdag, daarom is het rustig :) . Het Fort is groot, indrukwekkend en van een afstandje mooi, maar hoe dichterbij je komt, hoe meer het tegenvalt. Van binnen is de inrichting ook heel leuk, maar toch valt het tegen. Het is buitengewoon vies. Eigenlijk zijn alle monumenten die niet onder de World Heritage vallen, smerig. Dit fort zou in Nederland een beschermde status hebben en opgeknapt worden, maar hier niet. Triest feitje.

Het neemt niet weg dat alles wat we hebben gezien en gedaan hebben, superleuk was. De cultuur is wennen, maar interessant: hier hoop ik nog meer over te kunnen schrijven de komende weken. We zitten momenteel in Jodhpur, waarna we via Udaipur, Pushkar en Jaipur naar Agra gaan. Dan wordt het afscheid nemen van de chauffeur en gaan we met de trein zelfstandig verder. Het mapje bij het verslag laat onze reis zien!

Andere India-feitjes en -ervaringen:
- Vooral de steden hier stinken enorm. Er ligt veel afval, eigeniljk zijn de straten gewoon smerig.
- Dit komt ook doordat mannen veel plassen op straat. Dit hebben we dagelijks meerdere keren gezien.
- India exporteert veel fruit: mango's, kleine bananen en kokosnoten worden volop verbouwd. 3 Kilo mango's voor 100 rupees, 70 eurocent!
- We zien veel mannen die eruitzien als gevaarlijke terroristen, door tulbanden en theedoeken die vaak hun hele gezicht bedekten. de verklaring is simpel: de hitte. Het is zo warm in woestijnsteden, dat je lichaam bedekken (en veel drinken) noodzakelijk is. Zwaar, als je beseft dat 40% van de mensen in Bikaner moslim is en de Ramadan is begonnen..
- Alles is zo ontzettend goedkoop hier! We zijn al een portemonnee, 3 luchtige broeken, hoedje, wat souvenirs. 2 shirtjes en een horloge rijker, voor niet meer dan 25 euro. Genieten voor de zuinige Hollander :) .

Doei!

Dirk

PS: Foto's komen echt ZSM, maar ik heb geen kabeltje en die van Milou zit ergens in haar tas. We gaan erachteraan!