Wat een weekend!

Ja!

Dit weekend stond in het teken van het eerste bezoek uit Nederland in de vorm van Jeroen Glansbeek. Vrijdagochtend begon het om 7:00 met een smsje: ‘Dit geloof je nooit. Ik zit in een defecte trein ergens tussen Utrecht en Den Bosch. Beter schieten ze op.’ Vervolgens: ‘Kan je me bellen zodra je wakker bent? Ik ga het serieus niet halen. Sta nog steeds in dat weiland.’ Bellen als een dolle, alles opzoeken en blijven hopen.. Het is een uur later in Nederland en z’n vliegtuig zou om 9:25 vertrekken. Met behulp van een razende taxi krijg ik gelukkig om 8:20 het smsje: Gehaaald!

Na m’n college naar London, waar we elkaar treffen op Oxford Street. Dit is als het ware de grote winkelstraat. Kopje koffie ergens gedaan, wat gegeten en naar het Piccadilly Circus gelopen. Dit is eigenlijk gewoon een modern plein. Daar de metro gepakt naar Harrods, een warenhuis gespecialiseerd in luxegoederen. En zo ziet het er ook uit! Zelfs het trappenhuis is ontzettend luxe en mooi gemaakt, alles is ruim en de prijzen daar schrik je ontzettend van. Een levensgrote harrod’s teddybeer: 1900 pond. Luxe bestek, per stuk: 360 pond. Een hele lelijke vaas: 36.000 pond. Op de bovenste verdieping was de dierenafdeling, waar je puppy’s, kittens en hamsters kon kopen (ook prijzig) en toen we doorliepen zagen we een hondenkapper bezig een hond bij te punten. Het was ook echt als attractie ingericht achter zo’n raam, dat iedereen blijft staan en gaat kijken. Die hond hoefde helemaal niet bijgeknipt te worden, zag er gewoon goed en gezond uit, maar die paar millimeter ‘moesten er waarschijnlijk af’.

De meest aparte ervaring was nog in het toilet in Harrods. Bij het binnenkomen wordt je met een ‘Good afternoon, sir’ begroet, en kan ik mijn tas ergens neerleggen. Na het momentje voor mezelf loop ik naar de wasbak, drukt diezelfde meneer op het pompje van de zeep zodat ik dat niet hoef aan te raken, en legt hij een handdoekje neer voor mij. Vervolgens wijst hij mij op de eau de toilette die er ligt die ik mag pakken en het speciale kraantje met bekertjes, als ik zin had in een glaasje water. Wat een service!!

Daarna zijn we in de stromende regen via Buckingham Palace naar de Big Ben en het London Eye gelopen voor de toeristische foto’s en wilden we de metro pakken naar Clapham, waar vuurwerk zou zijn vanwege Bonfire Night. Helaas waren we niet de enigen die dit van plan waren: De metro was overvol en nadat we de eerste 2 gemist hadden omdat we niet wilden proppen, zijn we afgetaaid naar huis. Op het station werden we opgehaald door David, een Engelse jongen die ik hier had leren kennen en die een auto heeft. Daarna zijn we met z’n 3en gaan stappen in het Forum. Het was UV en Laser night, en de lichten waren wel grappig. Topavond gehad!

Zaterdag stond in het teken van de Engelse voetbaltopper Fulham – Aston Villa! Midden in een woonwijk in zuid London ligt het knusse, kleine, oude stadion Craven Cottage, de thuishaven van Fulham. Hier hadden we kaartjes op de eerste rij net naast het doel. Zitten op de eerste rij in bij een voetbalwedstrijd in Engeland betekent ook dat je serieus het veld bijna kunt aanraken, want het ligt 2 meter van je af. Het eerste schot wat over het doel ging kwam ook recht op ons af: We hebben de bal aangeraakt! Helaas niet gevangen, maar het was een redelijk hard schot. De wedstrijd eindigde in 1-1, in de allerlaatste seconde maakte Fulham gelijk. Totaal geen rellen of agressiviteit, supporters lopen naast elkaar weg en respecteren elkaar. Mooi om te zien dat het wél kan…

Na Fish ’n Chips te hebben gegeten in een Pub (O’Neills) hebben we vervolgens de metro gepakt naar Wimbledon. Op advies van mijn zus hebben we Dog Races bezocht, en het was geweldig! Zes lelijke Hazewindhonden met grappige namen die 480 meter een (nep) konijn achterna rennen. We hebben 4 races gegokt voor 2 pond elke keer, en 1 keer was het raak: Whiterock Champ won, wat mij 11 keer mijn inzet opleverde! Tullymurry Zulu was Jeroen z’n keuze: Dom achteraf, want dit was de dikste hazewindhond die erbij liep met z’n 37 kilo. Ondanks dat alles er ontzettend oud, vervallen en onguur uitzag, was het een topervaring en echt iets heel leuks om te doen.

Zondag was een echte voetbalzondag: Eerst Ajax – Ado gekeken via internet bij het wakker worden, en daarna naar een nabijgelegen plaatsje (St Albans) wat wel een stad is, ondanks de relatief kleine populatie (58.000 inwoners) om een beetje rond te touren. Een kathedraal bezocht, hot dogs gegeten en een biertje gedronken en Chelsea – Liverpool gekeken in de oudste pub van Engeland: ‘the Cock’. Daarna in een restaurantje de 2e helft van Barcelona gezien en de wedstrijd atletico-real madrid.

Vandaag Jeroen op de bus gezet, en vanavond ga ik met Jelmer en Stefan de reis naar het Noorden van het Verenigd Koninkrijk boeken. Het plan is om van 28 December tot 5 januari naar Schotland en Ierland te reizen. Edinburgh/Glasgow en Dublin.

Mijn plannen met kerst zijn nog niet duidelijk: Ik kan nog naar NL komen, maar hoop eigenlijk op visite uit Nederland. Iedereen die ik hier ken gaat óf terug naar het thuisland, óf door Europa reizen, maar dat zie ik niet zitten. Parijs, Nederland of Spanje hoef ik nu niet heen. Ik wil the UK verkennen! Mocht iemand zin hebben om mij te vervelen hier, wees welkom! Ik wil dolgraag nog naar Liverpool en misschien Manchester.

Let me know!

3 belachelijke uitspraken (soms doe ik het er gewoon om) in het engels:
- It didn’t came out of the paint
- That’s easy, two fingers in the nose
- A look can say more then a thousand words

Talk to you Later! ( TTYL)