Arrival in Perth

Hello Hello,

Het avontuur is begonnen! In het vliegtuig realiseerde ik me dat het niet 27 uur reizen is, maar slechts 20: De tijd gaat 7 uur vooruit. De eerste meevaller was dus een feit. Drie vegetarische maaltijden, 2 verloren schaakpartijen een taalcursus Frans, 3 cd's (Aanraders: Adele, Bruno Mars & Dire Straits) en veel slaap verder kom ik aan in Kuala Lumpur, Maleisie. Daar een dutje op een bank gedaan ("The couches are for your comfort, not for sleeping") en de 2e vlucht gepakt richting Perth. Deze ging een stuk slomer, maar om 00.15 kwam ik aan in Australie!

Na de tassencontrole besef ik me dat ik m'n vrienden wel moet vinden daar: ik heb geen nummer, geen adres, en het is nacht. Ergens slaat de stress toe, maar dit blijkt nergens voor nodig te zijn. Het vliegveld is superklein en ik zie Jordan en Bec al gelijk staan met hun vlag & bordje: "Welcome to Australia Dezzy!" ... De bijnaam is er weer: Desmond/Dezzy/Dez/Dizzy. Ontstaan tijdens een avond uit, en niemand weet waarom of hoe. Met de auto gaan we richting Bec's huis in North-Perth, waar we alle 3 overnachten. Ze vinden m'n presentje (een fotoboek van onze tijd in Engeland) geweldig en na een korte chat gaan we slapen.

Er is een programma voor de hele week gemaakt, en als eerste gaan we op kangaroe jacht! Na een stevig ontbijt gaan we naar een plek waar ze wild leven: Dit blijkt een begraafplaats te zijn.. Er zijn enorm veel Roo's (zo noemen Aussi's de dieren) en Roo Poo is everywhere. Kangaroe's zijn enorm leuke beesten. Ze zien er lief uit, maar ze laten je niet te dichtbij komen. Als je dat doet, gaan ze je vals aankijken en leunen steeds meer naar achteren (op hun staart), klaar om te schoppen. Dat deden we dus maar niet. Ze huppen enorm grappig: het ziet er niet uit. Verder hebben heel veel een jong in hun buidel, echt heel schattig; een klein hoofdje wat soms even naar buiten wipt. Dit is ook de reden waarom ze vaak zo vals kijken naar mensen: Uit bescherming van hun kinderen.

Na een rit langs de kust gaan we naar een hoog punt in het noorden van Perth, met ver uitzicht. Perth oogt ontzettend Amerikaans. De stad is groot, maar in plaats van omhoog bouwen, is alles juist heel wijdverspreid. De stad heeft veel brede wegen en luxe vrijstaande moderne huizen. Dit is zo opgezet, "omdat er genoeg ruimte is", aldus Becs. Dit klopt volgens het informatieboekje wat ik heb meegepikt: In Western Australia past Duitsland 6 keer, en Perth is de enige grote stad (1.5 miljoen inwoners). Second largest town is Mandurah, met 65.000 inwoners. Groot verschil..

Door deze ruime, brede opzet van de stad is een auto echt nodig. Het huishouden van de Curtin's heeft 4 auto's en ze kunnen echt niet zonder. Het openbaar vervoer is niet goed geregeld en rijdt niet regelmatig naar het suburb waar ze wonen. Na een pilsje aan de kust waar we wat surfer's bekijken, gaan we terug, waar we een borreltje met de familie doen en uit eten gaan in een Indisch Restaurant. Dit restaurant heeft iets typisch Australisch waar ik nog nooit van had gehoord: BYO. Bring Your Own. Je eigen drinken is allowed, in dit restaurant gold het alleen voor Wijn. Apart concept, maar hier gewoon normaal. Het eten is prima, maar het Australische toetje Pavlova is veel te zoet, bah!

Als laatste een Aussi TV Show gekeken waar twee vriendinnen van Paris inzitten: "The Amazing Race". Het heeft een leuk concept: teams van 2 reizen de hele wereld over en doen daar opdrachten tegen elkaar. Degene die het het beste en snelste doet, valt niet af. Als dat in Nederland komt, ben ik erbij! Wie wordt m'n teamgenoot?

Dinsdag hebben Bec & Jordan Uni-verplichtingen, dus ik ga in m'n eentje de stad in. Na een korte wandeling langs de Swan River kom ik uit bij de Perth Mint. Dit was vroeger een plek waar mensen goud konden laten omsmelten, kopen en verkopen. Later is het ook een plek geworden waar munten werden geslagen. Goud was vooral landinwaarts te vinden. Toen bekend werd dat 2 mannen een enorm brok vonden, was dit het sein voor veel gelukszoekers om erop uit te trekken. Velen vonden met een metaaldetector hun fortuin.

Het omsmelten van goud was een attractie op zich. Het wordt in een soort kelk verhit op een temperatuur van boven 1000 graden celsius, waardoor het vloeibaar wordt. Leuk feitje: Vloeibaar, gloeiend heet goud geeft licht! Vervolgens wordt het in een vorm gegoten en binnen 40 tellen is het gestold. Nog steeds bloedheet: als de man z'n handschoen er overheen strijkt, komen de vlammen er vanaf. Na 2 minuten koelen in koud water kan het al met de hand aangeraakt worden. Goud is enorm zwaar, en (obviously) erg duur. Mijn gewicht, 74 Kg, in goud is nowadays worth $ 2.559.000.

Na dit tripje bezoek ik St Mary's Cathedral, de modernste kathedraal die ik ooit gezien heb (komt waarschijnlijk door de restauratie een paar jaar geleden) en vervolg de weg naar Kings Park en de botanische tuinen. Het stadscentrum heeft verder namelijk weinig te bieden. Kings park is het grootste stadspark ter wereld, en mede door het mooie weer die dag, zag het er schitterend uit. De botanische tuin heeft veel bomen, planten en vogels die ik nog nooit eerder heb gezien en het uitzicht op de stad is indrukwekkend. Ik had al door dat Perth heel verspreid ligt, maar nu zie ik pas hoe groot: It's massive. De skyline oogt Amerikaans.

Jordan haalt me daarna op, waarna ik met hem heb gegeten en 's avonds de stad van de andere kant van de rivier heb bekeken. Tijdens dat alles ook heel lang met hem gepraat over Engeland, hoe het was om weer thuis te zijn en de toekomst. Ik kan het beter met hem vinden dan ik had verwacht. In Engeland waren we nooit met z'n 2en en eigenlijk alleen party-maatjes. Mooi om te zien dat er toch wat inhoud achter die vriendschap kan zitten..!

Ik eindig weer met wat uitspraken, ze zijn weer schitterend:
- Josephine, Bec's mum: I'm freezing my tits off!
- Jordan: Look at the balls of that kangaroo! They're gigantic!
- Paris to her mum: See ya later bitch!

Goodbye for now,

Dezzy