Darwin & Last days in Perth

Hey there,


Nadat ik al met het vliegtuig, de bus en een boot had gereisd, was het tijd voor wat nieuws: De trein! In Australie zijn er maar weinig lange treinverbindingen. De langste is van Oost naar West, Sydney-Perth. En dan is er 1 van Noord naar Zuid, Darwin-Adelaide. Uiteraard met wat stops tussendoor. Waarom zo weinig treinen? Omdat vliegen een stuk goedkoper en sneller is. Johannes en ik pakten de Ghan, van Alice Springs naar Darwin, en een one-way-ticket was 220 dollar, voor een reistijd van 23 uur. Vliegen van Alice Springs is heel erg duur, omdat het zo afgelegen ligt, dus daarom was ik nu wel goedkoper uit. De tour van Groovy Grape eindigde om 4 uur, en om 6 uur vertrok de trein al.


Natuurlijk had ik 1 van de laatste tickets, en bleek dat de plek naast Johannes nog vrij was. De avond doorgebracht met ontzettend slechte grappen, in erg comfortabele stoelen met heel veel beenruimte. Verder geen entertainment, er was alleen een barretje. De trein had wel een douche, wat een mooie quote opleverde: 'I was taking a shower in the middle of the desert, in a train'. Dat doe je niet vaak. Door de tour hadden we heel wat slaap in te halen, wat goed lukte. Ruim 10 uur geslapen, dikke prima dus! We hebben een korte stop in het dorpje Katherine (Place of Birth of Cadel Evans, Tour de France winner 2011!) en komen 's avonds aan in Darwin. Prima reizen, alleen gaat de trein erg langzaam: 85 km per uur, gemiddeld. Zou toch sneller moeten kunnen in the middle of nowhere..


We checken in bij een echt party-hostel, met 3 kleine zwembaden en heel veel backpackers. We maken een pasta en drinken wat drankjes in de hostel-bar, waar wat dames ons joinen. Teleurstelling voor hun, als ze horen dat we allebei een relatie hebben. Darwin is net als Cairns een soort Lloret da Mar / Calella / Chersonissos partyplace. Heel veel gericht op uitgaan en kansloos drinken, dus hier zijn voornamelijk Britten en Ieren te vinden. Deze avond nog niet stappen, want de volgende ochtend een dagtour!


Om 7 uur worden we opgepikt en gaan we met een klein busje met 12 mensen op pad naar Litchfield, een National Park. Eerste stop is in een rivier waar krokodillen leven en we gaan varen. "Spectacular Crocodile Jumps", dus we kunnen wat verwachten.. En we worden niet teleurgesteld! Krokodillen van groter dan 3 meter die springen om het buffalo-vlees proberen te pakken, op slechts 1 meter van de boot. Inderdaad indrukwekkend! De Crocs zijn gewend aan de mensen hier, en weten dat de boten ze voeren. Daarom was het gegarandeerd succes. Om ze niet te lui te laten worden, moeten ze minstens 4 keer springen voor ze het voer krijgen. Er leven duizenden krokodillen in de rivier, die er ook typisch zo uitziet: Soort moerassig gebied, totaal niet-helder water. Ander leuk feitje: Op de eerste 30 meter op land zijn krokodillen sneller dan running horses.. Gevaarlijke dieren.


Dan mogen we een slang vasthouden, en ik word als eerste gevraagd. Natuurlijk wil ik dat doen, maar ik schijt wel flink in m'n broek. Slangen zijn niet mijn dieren.. Hij hangt om m'n nek, voelt koud en zwaar aan en gaat met z'n kop gelijk naar m'n rug, geen idee wat ie daar doet. Zo tam als het maar kan, maar na 30 seconden geef ik 'm terug: Enger dan een Krokodil van dichtbij zien of Skydiven.. Daarna is het op naar Litchfield Park, waar we zwemmen in de Wangi Falls en Florence Falls. Mooi dat het er eng uitziet en we net tientallen krokodillen hebben gezien... Bij het zwemmen ga je er toch aan denken, helemaal omdat de buschauffeur vertelt dat het en tijdje gesloten is geweest, maar sinds 5 weken weer open. Er leefden weer krokodillen in, maar die zijn nu weer weg. Douchen in de waterval, in een door de natuur ontstane spa relaxen, heerlijk! De andere waterval was een soort beekje over stenen, waar we wat zon hebben gepakt. Na wat digeridoo spelen in een aboriginal shop, komen we 's avonds thuis. Topdagje, voor een reasonable price: 99 $, met water en lunch included.


Met een Italiaanse jongen, Duits meisje en Zwitsers meisje eten we pizza en daarna is het stappen in 'the Hot Potatoe'. 13-in-een-dozijn club, met alleen maar top40 muziek en een DJ die er weinig van bakt, maar wel heel populair door de microfoon blèrt. Enorm veel gelachen die avond, belachelijk gedanst en om 5 uur lag ik pas in bed. De wereld is klein bleek die avond weer: Een meisje met wie ik een Franse Cursus volgde het afgelopen half jaar, kwam ik tegen die avond. Ze had verteld dat ze stage ging lopen in Australië, maar ik was vergeten waar. Ze liep langs, ik roep Andrea! En ja hoor.. Heel apart!


De volgende dag is het uitkateren bij het zwembad in de zon, want hier in Noord-Australie is het 34 graden. Toch een beetje bruin geworden. Daarna bezoeken Johannes en ik de markt, waar ik nog een surf-armbandje scoor. De zon gaat hier ook onder in de zee, wat we met honderden mensen aanschouwen. Blijft toch een mooi moment op de dag. Dan is het afscheid nemen geblazen, want de volgende ochtend vlieg ik terug naar Perth.


Jordan is helaas voor een weekend naar Brisbane en Bec is druk, dus ik heb 2 dagen te vullen. What to do? Het wordt shoppen! Na al mijn geklaag over hoe duur Australië wel niet is, heb ik eindelijk gevonden wat niet-duur is! 10 kledingstukken, waaronder een spijkerbroek, vest, 2 blouses, 4 shirts, een hoodie en een joggingbroek, voor 130 $, om en nabij de 100 euro. Winkels zoals de Jack & Jones of The Sting in Nederland, dus kwaliteit. Komt ook omdat het ontzettende sale is overal.. De ergste winter is geweest, de nieuwe collectie komt eraan. Bec zegt helaas af voor zaterdagavond, ze is ziek. Beetje jammer, maar shit happens. Alles in de backpack proppen en vroeg naar bed, want de enorme vliegreis staat weer voor de deur.

Slapen wordt lastig, want het is zaterdagavond in mijn 16-bed-dorm. Om 10 uur komt de eerste dronkenlap thuis en hij presteert het om tegen elk bed aan te lopen en bij het in-bed-klimmen tegen een kast te vallen, die omvalt. Ik besluit 'm maar te helpen met de kast, want hij was nergens meer toe in staat. Bij de 2e poging komt ie wel in bed, maar valt er in 10 seconden alweer uit.. En laat het nou net het bovenste bed van het stapelbed zijn. Ik help 'm omhoog en spreek 'm pissig toe, maar het enige wat er uitkomt is: "I'm Scottish, I can handle it". Later moet ie bijna spugen waarop ik 'm wegstuur: Seriously DON'T.. Hij presteert het om uit de kamer te komen gelukkig, en als ik 30 minuten later naar het toilet ga ligt ie in de gang te slapen. Later komt ie kreunend weer de kamer binnen, en 's ochtends roept ie als eerste: "I never drink again". Prima laatste nacht, zullen we maar zeggen. Eerste keer irritante nacht in een dorm, wat een laag gemiddelde is :) . Zometeen lunchen met Bec, en dan op naar het vliegveld.


Australia, you were the best! Time of my life.. Wat een zomer, love it!