Excursie, Hostfamily en... Salsa!

Hola Amigos!

Allereerst bedankt voor de leuke reacties! Waardeer ik enorm. Hopelijk is deze blog even leuk :).

In het weekend heb ik geen Spaanse les, dus was het tijd voor een andere activiteit! Vanuit de school werd een excursie georganiseerd naar de Coyoctor ruines, die liggen in het plaatsje El Tambo. Met een klein groepje gingen we met de taxi en bus hier naar toe. De groep bestond uit alleen maar ouderen: een Amerikaans stel dat hun pensioen in Cuenca viert, een Canadese chiropractor die in Cuenca van het leven geniet en een Duitse Canadees die aan het rondreizen is.

In het dorpje bezoeken we een markt, een museum en daarna brengt de trein ons naar de Coyoctor ruines. Deze ruines zijn pas 5 jaar geleden ontdekt, en stammen uit de Incatijd. De ruines zelf vond ik eerlijk gezegd niet bijzonder interessant, maar de omgeving was schitterend. Zowel tijdens de busrit als in het dorpje waren we continu omringd door groene bergtoppen en zagen we een mooi reliëf in het landschap. Gaaf om te zien.

Aan het eind van de middag ben ik met de twee Canadezen nog een biertje gaan drinken en zijn we uit eten geweest. Ze bleken beiden interessante verhalen te hebben, waarbij die van Bernhard me echt aansprak: hij woont in Canada, redelijk ver van de bewoonde wereld, aan de voet van de Rocky Mountains. Hier doet hij tours met mensen in de wildernis, waarbij ze alles zelf regelen en in tenten slapen. Frisse lucht, schoon water en rust. Klinkt goed! Leuk idee voor een nieuw tripje.

Ook heb ik deze week weer elke dag Spaans geleerd. Tijdens de privéles van Patricia, beperken we ons niet alleen tot het klaslokaal, maar gaan we ook de straat op. Zo leer je ook: door dingen te doen! We zijn bijvoorbeeld naar een kledingmaker geweest, en hij gaat voor 120 euro een maatpak voor mij maken: over 15 dagen klaar! Hopen dat hij goed werk verricht. Hij zag er in ieder geval uit als een vakman :). Verder probeer ik elke dag minstens 2 uur zelf Spaans te studeren.

Waar ik dat onder andere doe, is in het Parque Caldéron (zie foto). Dit is een park in het centrum van de stad, naast de kathedraal (zie foto!). Tijdens het studeren word ik bijna elke keer aangesproken door Ecuadorianen. ‘¿Tú aprendas español?’ Wat volgt is een gesprek in het Spaans, waarbij de mensen alle tijd nemen om mij te horen ploeteren en me helpen. Dit was ik in de vorige blog vergeten te zeggen. Ecuadorianen zijn echt super vriendelijk, hartelijk en geduldig. Muy simpaticó!

Op het gebied van ‘grenzen verleggen’, ben ik ook mee gaan doen met de salsa-klassen in mijn school. Vooraf was ik een beetje nerveus, maar gelukkig bleek ik niet de slechtste te zijn: iedereen bakte er weinig van. Francisco, de dansleraar, legde alles rustig uit en op beide dagen vloog het uur voorbij. Voor deze Houten Klaas is het lastig, maar leuker dan vooraf verwacht.

¿Qué más? M’n hostfamily en ik gaan na een week al uit elkaar. Na een lange twijfel heb ik toch de knoop doorgehakt: het hostel is goedkoper (8 versus 22 dollar), heeft een warme douche, ligt veel dichter bij het centrum en ik vind de hostelmensen vriendelijker. De familie bestond uit een overgrootmoeder, een grootmoeder, moeder (en broer) en twee zoons. Deze wonen allemaal in hetzelfde huis; het is gangbaar in Ecuador om lang met de familie te blijven wonen. Zodoende zat ik op een avond met 4 generaties aan tafel. Dat maak je niet vaak mee. Afgelopen vrijdag legde ik in gebrekkig Spaans uit dat ik vertrok. Dit werd niet gewaardeerd. Een andere eigenschap van Ecuadorianen, is namelijk eer..

Het is zoals het is. Op school zijn inmiddels meer studenten van mijn leeftijd gearriveerd. Twee Amerikanen die niet zonder hun smartphone kunnen, een Amerikaanse die ‘totally’ als stopwoordje heeft en een Nederlands meisje, Maud. Zij is drie weken geleden naar Ecuador verhuisd en woont nu bij haar vriend in huis. Prima materiaal voor ‘Ik vertrek’, me dunkt. In de middag nodigde ze me uit om het huis te bekijken en te lunchen, wat ik niet afsloeg. Ze woont met haar vriend Daniel bij zijn familie. Zodoende genoot ik van een heerlijke lunch en had ik voor het eerst eens een langer gesprek: van Spaans tot sociale media en van religie tot fotografie. Is een verhaal beter met een foto, of niet? De conclusie: het kan, maar eigenlijk is een foto een verhaal op zich :).

Vrijdagavond zijn we samen met de Amerikaanse naar een gratis voorstelling van klassieke muziek geweest, in het Casa de la Cultura in de stad. Weer iets wat ik in Nederland niet snel zou doen. Maar het beviel me goed! Binnen een orkest is geen ruimte voor ego’s en een dirigent zonder oren is als een vis op het droge. Dat waren mijn hersenspinsels tijdens de voorstelling.

Tot zover, Hasta luego!

Diego de la Colina

PS: In een opwelling heb ik de Rosetta Stone cursus Russisch gekocht. Mooi doel voor 2013!
PS2: Toch een taxi terug op vrijdagavond, in verband met de veiligheid. Het is onverstandig om ’s avonds laat alleen over straat te gaan.
PS3: Maud vertelde dat er in Cuenca meer vrouwen dan mannen wonen, en dat er een alcoholprobleem is. Anders gezegd, een stad naar mijn hart. :)