Lima, Lima en Lima!

Buenas,

Een nieuw land en een nieuwe stad. De komende belevenissen spelen zich af in Lima, de hoofdstad van Peru. Dit is in vergelijking met Cuenca een wereld van verschil. Lima is veel groter in zowel inwonersaantal (meer dan 4 miljoen inwoners) als oppervlak (lopend dingen afleggen is vaak niet mogelijk). Daarnaast ligt het aan de kust en is het modern. Cuenca was authentiek, met allerlei kleine zelfstandige winkels, maar in en rondom de populairste wijk Miraflores vind je dit nauwelijks. Veel multinationals, grote gebouwen en niet een ‘typisch Zuid-Amerikaanse sfeer’. Paul verwoordt het treffend als we door de stad lopen: ‘Deze straat zou zich in elke grote moderne stad ter wereld kunnen bevinden. Je ziet aan niets af dat dit Lima is.’

Desalniettemin is het schitterend. Samen met Milou (Ze is er! Yes!) loop ik de hele kustlijn af richting het zuiden. Talloze surfers en hoge golven in de zee, rotsen, mooie (rijke) huizen en gebouwen op het land. Zodoende oogt Lima als een welvarende stad in een rijk land. Schijn bedriegt. Hoe verder je wegraakt van deze en omliggende mooie wijken, hoe armer het wordt. Meer mensen op straat, kleinere huizen en meer vervuiling. Dit zien we vooral goed als we naar de bruiloft van Paul en Mapi rijden, die buiten de stad ligt. Over de bruiloft, dadelijk meer.

Het straatbeeld in Lima omvat voornamelijk taxi’s en kleine bussen die voetgangers nooit voorrang geven. Een Zebrapad betekent gas bij. Wij hebben alles ofwel lopend of met taxi’s gedaan. Bussen zitten namelijk ramvol (en hier zijn vaak zakkenrollers actief), zijn langzaam en zijn heet. Het weer in Lima is heerlijk warm. In de ochtend soms bewolkt, maar in de loop van de dag is de zonnebrand nodig. Wat valt nog meer op aan Lima? De diversiteit van mensen. Peruanen kunnen even blank zijn als ik, maar ook heel donker. En natuurlijk de latina’s en latino’s. Een mixed salad.

Elke dag nemen Milou en ik privé-salsales thuis bij Paola Ramos, onze docente. Hier blijkt dat ik een redelijke voorsprong heb op Milou, maar dat we vergeleken bij haar houterig zijn. In haar woonkamer (zo kom je nog eens ergens) leren we veel. Ik moet leiding geven (een nieuwe rol) en Milou moet zich laten leiden (ook soms lastig). Toch pikken we veel op: Soepelere heupen en allerlei moves, die we op de bruiloft gaan tonen.

Verder doen we verschillende tripjes binnen de stad. We bezoeken Inca-ruïnes, de oude stad en huren fietsen. Bij deze laatste activiteit krijgt Milou helaas een lekke band als we een flink eind van de huurplaats zijn. De nachtmerrie tijdens het fietsenhuren wordt realiteit, schiet door m’n hoofd. Niks blijkt minder waar: We hebben geluk! Er fietst namelijk net een Peruaanse jongen, Edgar, langs die vraagt of het goed gaat. Zodoende staan we langs een drukke weg in de volle zon een band te plakken, met helaas tot 2 keer toe geen succes. We stoppen bij een tankstation, waar blijkt dat er 6 (!) andere gaatjes in de binnenband zitten. Gelukkig hebben ze nog een band liggen voor 20 sol. Edgar helpt bij het verwisselen en met een nieuwe band gaan we terug. De fietsenverhuur rekent per ongeluk maar de helft af, dus we pakken ’s avonds samen een biertje. Wat een hartelijkheid!

Zaterdagochtend is het zover: De bruiloft! Met een busje wordt de familie en een vriend van Paul opgehaald en rijden we naar een buitenwijk van Lima. De locatie is schitterend: op één grasveld staat een charmante partytent, en op een ander grasveld staan stoelen en zal de ceremonie plaatsvinden. Het ziet eruit als een sprookje, als uit een Hollywood film. Na de lunch, begint de 12-koppige band te spelen. En hoe! Opzwepend! Vanaf het vierde nummer staat de dansvloer eigenlijk non-stop vol. De band speelt Engelse klassiekers, maar voornamelijk merengue, salsa en Spaanse popmuziek. Onze geleerde salsamoves vallen in het niet, vergeleken met de natuurlijke dansbewegingen van de latino’s en latina’s. Samen met zussen en vriendinnen van Mapi doe ik een oude folkloristische dans, en lijkt het een beetje in te gaan kakken. Maar dan komt er nieuwe energie om de hoek kijken: La hora loca!

Het gekke uur! Ballonnen, hoeden en andere items worden uitgedeeld, de muziek wisselt snel en is vrolijk en er komen mannetjes met maskers die iedereen opzwepen. Nu is letterlijk iedereen op de dansvloer te vinden! De polonaise en gangnamstyle worden niet geschuwd en de confetti vliegt in het rond. Wat een geweldig ritueel en een leuk tussendoortje. De dag was prachtig, het feest was fantastisch. Het leukste feest in jaren!

Zondag zijn we met het vliegtuig naar Cusco gevlogen. De Machu Picchu staat komende week op het programma!

Dirk

PS: Het typisch Peruaanse gerecht Ceviche is geen aanrader; wat een zure bende.
PS2: Pisco Sour, de nationale cocktail, is wel een aanrader :)
PS3: Het nummer van de bruiloft: http://www.youtube.com/watch?v=inySMqgPRYc
PS4: Is het ‘dit wijk’ of ‘deze wijk’? De meningen (Milou & ik) zijn verdeeld en er zijn met stoelen gegooid.