Cuzco, otra vez!

Hey Chau!

De tijd in Ayacucho was een aparte tijd die me veel deed beseffen: de échte armoede die in Peru is, hoe het is als er weinig toeristen zijn en hoe het is om volledig alleen te zijn. Bijna een volledige week ontmoette ik geen mensen (op het ‘gringo!’ en de beleefde gesprekjes na). Klinkt niet erg aantrekkelijk, toch? Het is saai, de tijd gaat langzaam en gevoelens van eenzaamheid poppen omhoog. Maar wat ik er voor terugkrijg was het waard: naast heel veel tijd om te hiken en lezen, ben ik veel uren aan het schrijven geweest. En niet zonder succes! Zonder op de tijd vooruit te lopen, besef ik me nu dat als ik discipline toon, ik absoluut met ¾ van een manuscript terug kan komen! Ik verbaas mezelf..

Terug naar de avonturen die ik meemaak. Op donderdagavond is het ‘international night’ in de ViaVia, een café-restaurant aan het centrale plein van Ayacucho. Hier hoop ik m’n contacten op te doen, wat na de vertoonde film vlot gaat. Samen met Jolan (België) en Peter (NL) ben ik een kroegje ingegaan, waar ze veel vertellen over de Peruaanse cultuur en het leven in Ayacucho. De tijd vliegt met de verbazingwekkende verhalen van de mannen, en uiteindelijk krijgen we ook nog een biertje van de baas (gracias!) en wordt het 3 uur. Op vrijdagavond is het bijna hetzelfde verhaal: ik loop Peter puur toevallig tegen het lijf en we gaan naar de kroeg, waarna ook Rutger (een andere Nederlandse jongen), Jolan en een Vlaams meisje aansluiten. Gezelligheid kent geen grenzen :).

Zaterdagochtend ga ik met Jolan naar Cusco, 2 busritten van in totaal 23 uur en 60 soles. Een dorre reis over hobbelige wegen, maar we doorstaan het met verve. What to do in Cusco? Ik speek af met Lars, een oud-voetbalmaatje uit Nieuw Vennep, die vrijwilligerswerk met kansarme kinderen doet voor 2 maanden. Samen met wat mensen van zijn organisatie ga ik woensdag naar de voetbalwedstrijd, Real Garcilaso – Santa Fe. Het is de Zuid Amerikaanse Champions League, maar het heeft een niveau van lik-m’n-vestje. Kort dekken, een bal terugspelen op de keeper of tijd nemen om erover na te denken wat je gaat doen, zit er niet in. Het resultaat is een flipperkastwedstrijd met veel actie! En de supporters dragen uiteraard hun steentje bij: ‘Maricon & Hijo de la puta’ vliegen je om de oren. Helaas verliest Garcilaso met 1-3, maar het was een schitterende pot!

In Cuzco heb ik 7 dagen Spaanse les bij Fairplay gevolgd en heb ik een nieuwe verleden tijd geleerd. De organisatie leidt jonge alleenstaande moeders op tot Spaanse docent, en betaalt en verzorgt hen goed. Zodoende heb ik les van Yesica, die volgens mij niet ouder dan ik is. Best een vreemd idee, maar een superorganisatie. Ter vergelijking, in Cuenca ging 3 van de 8 dollar per uur naar de docent, hier is dat 14 van de 21 sol. Muy bien!

Omdat m’n maag een beetje bleef zeuren, ben ik op advies van John, de baas van Fairplay, naar een kliniek gegaan. Voor de eerste keer in 8 jaar naar de dokter, yay! Hier heb ik een bloed en ontlasting monster gegeven, waaruit bleek dat het terecht was dat ik kwam: Een parasiet en salmonella. Waar dokter Mauro Quispe eerst nog zegt dat het beter is dat ik in de kliniek blijf, doe ik dat niet. Pillen slikken de gekste, en na 5 dagen merk ik toch het verschil. ‘Parasieten zijn bijna standaard om te krijgen, als je hier langer zit.’ Okay..

Een andere aanvaring dan. Het plan was om door te gaan met hiken in Cuzco, maar de eerste keer ging het bijna grandioos mis. Na 2.5 uur klimmen, dalen en genieten van de geweldige ‘vistas’ van Cuzco en de Andes, liep ik langs een huis, waar een hond achter de bosjes tekeer ging. Hij loopt met me mee tot het hek, waar hij overheen springt en dreigend op me af komt. Met dreigend bedoel ik écht dreigend. Ik was genoodzaakt een steen te gooien ter verdediging, maar miste finaal (en hij schrok absoluut niet). Ondertussen sta ik in de bosjes naast de weg, letterlijk ‘trapped’, schoppende bewegingen te maken. De hond blafte continu, maakte aanstalten tot springen/bijten, maar toen werd ik gered: er reed een busje langs. Ik maak een liftgebaar, hij rijdt op de hond af, die wegrent. ‘Heeft ie gebeten?’ is de eerste vraag, en hij moest lachen om de angst in m’n ogen en de adrenaline achteraf. Veilig brengt hij me naar Cuzco. Muchas Gracias, señor! Ik maak nu dagelijks dezelfde kortere trek, zonder honden…

Straatverkopers zijn er veel in Cuzco. Niks nieuws onder de zon, maar de dingen die ze verkopen wel. Vaak is het één product, zoals zonnebrillen, truien, mutsen, sleutelhangers of tekeningen. Maar ook andere dingen: kopstukken van spuitbussen, figuurzagen, nagelschaartjes en bellenblaas.

Één dezer dagen daal ik af naar Puno & Bolivia!

Dirk

PS1: Voor de eerste keer in mijn leven kwam het overlevingsinstinct in me naar boven, bij de hond: ‘Hij of ik? Als hij gaat bijten dan verwond ik hem, als het moet zelfs tot stervens toe.’
PS2: Ik had een shirt gekocht van Real Garcilaso (5 euro), met rugnummer 10. Laat die nou net dramatisch spelen, een penalty missen en geel krijgen vanwege commentaar op de leiding..
PS3: Wat doe ik nog meer? De activiteiten van de school: salsales (super!) en kookles (20 minuten limoentjes uitpersen).
PS4: Een mountainbiketour door de Andes was super, maar deed me beseffen dat ik meer een loper dan een fietser ben. Misschien loop ik net als m’n moeder nog een keer naar Santiago de Compostela? Who’s in to join?