Uitgaan & Toekomstplannen

¡Bienvenidos en mi más nueve blog!

Na Bolivia keer ik terug op bekend terrein, namelijk Cuzco. Deze stad staat bekend als een uitgaansstad, maar hier had ik nog weinig van meegekregen. De dinsdag dat ik terugkeer is het echter raak! Lars viert z’n verjaardag en we gaan met een groepje wat discotheken af. Proppers geven ons buiten kaartjes voor gratis drankjes, dus die tenten gaan we binnen. En een gratis drankje blijkt een (sterke) Rum-cola te zijn.. Deze Hollander profiteert goed mee!

Ook vrijdag is het uitgaan geblazen, maar de uitgaansavond zaterdag is het tofst. Na een belletje van wat Spaanse leraressen beland ik met Michel en twee Zweden in een lokale discoteca, ruim buiten het centrum. In Cuzco stikt het namelijk van de toeristen en westers georiënteerde toko’s, maar dit lijkt me meer op typisch Zuid Amerikaans uitgaan. En stukken leuker, vergeleken met de gringoplaces! Stukken minder elektronische muziek en meer tropische dansklanken. De hele avond zijn we de enige gringo’s en de enige personen langer dan 1.75 :) .

Na een week Spaanse les (nog meer tijden, tenses), is het tijd voor een nieuwe ervaring. Ik ga terug naar de Roots (de familie van den Heuvel heeft al decennia’s lang een boerderij in Nieuw Vennep)! Via de organisatie Wwoof ga ik minstens twee weken vrijwilligerswerk doen op een ecologische boerderij nabij Cuzco. Nabij is relatief, want de reis ernaartoe gaat me 6 uur kosten met lokale bussen. Ik ga werken in primitieve omstandigheden en krijg hiervoor maaltijden en een bed. Nauwelijks elektriciteit en geen internet, dus echt back to basic.

Dan: het besluit is genomen wanneer ik terugkeer naar Nederland. En het wordt… Oktober! Via New Orleans, New York en misschien London zal ik omstreeks 22 oktober weer een voet op Nederlandse bodem zetten. De komende tijd ga ik dus eerst vullen op ecologische boerderijen in Peru, om vervolgens terug te keren naar Ecuador en via Colombia naar New Orleans te vliegen.

Hoe gaat het schrijven? Tot nu toe heb ik 72 A4-pagina’s, wat bijna 100 bladzijden in een boek zou betekenen. Het overgrote deel hiervan zijn scènes; slechts 20 pagina’s zijn ‘op volgorde’. Het doel is om minstens met 150 kantjes terug te komen naar Nederland. Over de stijl dub ik nog een beetje: waar het in het begin ‘Brusselmans-achtig’ was, heb ik net ‘Ik haal je op, ik neem je mee’ van Niccolò Ammaniti gelezen. Dit boek werkte als eye-opener en ik denk dat ik het missende stukje heb ontdekt wat mijn verhaal briljant maakt. Het vertrouwen in eigen kunnen is nog altijd ongekend.

Random Zuid Amerika Facts:
- Borstvoeding geven in het openbaar is gangbaar. Meerdere malen bij het kopen van iets in een winkeltje of kraampje, gaf de vrouw haar kind de borst. Toch ongemakkelijk.
- Nog steeds verkopen mensen op straat de meest uiteenlopende voorwerpen. Deurmatten, zwabbers, schroevendraaiers en kruiken kwam ik deze week tegen.
- Televisie neemt volgens mij hier een belangrijke plaats in het alledaagse leven in. Boeken lezen gebeurt nauwelijks in het openbaar, en volgens insiders is er absoluut geen leescultuur.
- Het eten bestaat uit 80% koolhydraten zo’n beetje. Pasta, aardappels, maar voornamelijk rijst zijn de voornaamste bestanddelen, met vlees en een beetje groente.
- In Bolivia en Cuzco is het in de zon heerlijk warm, maar in de schaduw en in de avond heel koud. De temperatuur gaat van een paar graden ’s nachts naar 23 graden in de middag.
- Vrouwen op leeftijd hebben zonder uitzondering lang haar. In Nederland is dit omgekeerd: het gangbare is kort en grijs/wit, maar hier is het lang en zwart.
- Wanneer (vooral oudere) mannen telefoneren, schreeuwen ze zo’n beetje in de telefoon. Alsof ze geen vertrouwen bezitten in de technologie en de ander ze anders niet zou kunnen verstaan.

¡Tot over een paar weken, als ik terugkeer uit de montañas!